Πλατφόρμες delivery & ηλεκτρονικός κατάλογος
Ο 'πονοκέφαλος' του εξοπλισμού και ο 'διάλογος' των συστημάτων
Οι πλατφόρμες delivery έχουν γίνει σχεδόν αναγκαστικά ‘συμμέτοχοι’ των επιχειρήσεων εστίασης. Αυτό, στην πράξη, προκαλεί σημαντικές αλλαγές στον τρόπο λειτουργίας τους όσο αφορά την εκτέλεση των παραγγελιών.
Κείμενο: Γιάννης Μουρατίδης
Η σύμβαση του εστιατορίου με κάθε μια από αυτές τις πλατφόρμες – και οι σημαντικές είναι τρεις – σημαίνει ότι στο κατάστημα εγκαθίσταται ένας εξοπλισμός, συνήθως ένα tablet με ειδικό λογισμικό, το οποίο δέχεται την παραγγελία του πελάτη, η οποία πρώτα περνά από τα συστήματα της πλατφόρμας delivery. Στη συνέχεια η παραγγελία πρέπει να διαβιβαστεί στο μπαρίστα ή στην κουζίνα για να ετοιμαστεί, ώστε να την παραλάβει ο μεταφορέας και να την παραδώσει στον πελάτη.
Μπορούμε να φανταστούμε ότι σε ένα κατάστημα που έχει τη δική του εφαρμογή για dine – inή takeaway, την ίδια στιγμή μπορεί να φτάνουν μέχρι και τέσσερις διαφορετικές παραγγελίες, αλλά όχι όλες στην ίδια οθόνη. Άρα ο εργαζόμενος πρέπει να έχει το νου του σε τέσσερις διαφορετικές οθόνες και ενδεχομένως θα πρέπει -επιπλέον- να μεταφέρει χειροκίνητα την παραγγελία από την deliveryπλατφόρμα στον μπαρίστα ή την κουζίνα.
Άρα, η επιχείρηση έχει μέχρι και τέσσερις εξοπλισμούς (τρεις των πλατφορμών και μια η δική της) και αντίστοιχων λογισμικών που μπορούν να παρουσιάσουν μια δυσλειτουργία. Έχει επιπλέον κόστος διαδικασιών για να διαχειρίζεται ο εργαζόμενος τις εισερχόμενες παραγγελίες και στο τέλος της ημέρας κάποιος πρέπει να ενοποιήσει τα δεδομένα από μέχρι και τέσσερις διαφορετικές πηγές για να αποκτήσει μια συνολική εικόνα του τζίρου, των προϊόντων που κινήθηκαν περισσότερο και άλλων κρίσιμων για τη λήψη αποφάσεων παραμέτρων.
Το …χάος των data
Η μόνη λύση στο παραπάνω ‘χάος’ είναι η ενοποίηση όλων των παραγγελιών σε ένα σύστημα. Για να γίνει κάτι τέτοιο, ο κατασκευαστής της λύσης θα πρέπει να συνεννοηθεί με τη διοίκηση της κάθε deliveryπλατφόρμας ξεχωριστά για να δημιουργήσουν ‘γέφυρες’ επικοινωνίας. Ο ιδανικός στόχος είναι όλες οι παραγγελίες να καταλήγουν χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση στον μπαρίστα ή την κουζίνα και στο τέλος της ημέρας να δημιουργείται αυτόματα μια ενοποιημένη αναφορά όλων των παραμέτρων που κρίνει κρίσιμες ο επιχειρηματίας.
Η πραγματικότητα απέχει ακόμα πολύ από τον ιδανικό στόχο. Τα προβλήματα ξεκινούν από τη συνεννόηση που χρειάζεται για να γίνουν οι ‘γέφυρες’ και είναι συνήθως τεχνικής φύσης, δηλαδή το λογισμικό της επιχείρησης δεν μπορεί να ‘μιλήσει’ την ίδια γλώσσα με το λογισμικό της πλατφόρμας.
Βάσει της έρευνας που κάναμε στο πλαίσιο του παρόντος ρεπορτάζ είναι πολύ δύσκολο κάποια εφαρμογή να επικοινωνεί έστω και σε βασικό επίπεδο με όλες τις πλατφόρμες, ενώ τα προβλήματα που παρουσιάζονται στις προσπάθειες γεφύρωσης είναι πολλά με αποτέλεσμα οι επιχειρηματίες να επιλέγουν για την επιχείρησή τους τελικά τη λύση με τους διαφορετικούς εξοπλισμούς για κάθε πηγή παραγγελίας.
Η αισιόδοξη σκέψη είναι ότι η αγορά θα ωριμάσει με τον καιρό και τα προβλήματα αυτά θα λυθούν. Μέχρι τότε όμως υπάρχει μια δεύτερη λύση, η οποία μάλιστα θα μπορούσε να έχει και διπλό όφελος. Κάποιες εφαρμογές ψηφιακής εστίασης προσφέρουν τη δυνατότητα ‘ψηφιακού μενού’. Δίνουν δηλαδή την επιλογή στον πελάτη να παραγγείλει μέσα από το κινητό του και μάλιστα χωρίς χρήση ειδικής εφαρμογής, όπως θα έκανε και μέσω της εφαρμογής κάποιας πλατφόρμας. Επομένως, αφενός ενοποιούνται οι παραγγελίες για delivery με τις υπόλοιπες και αφετέρου η επιχείρηση δεν πληρώνει την προμήθεια της πλατφόρμας.