Νίκος Λούστας, Μέγας Γύρος: «Να κάνουμε τον ελληνικό γύρο παγκόσμιο προϊόν»
Ο επικεφαλής της Μέγας Γύρος, της μεγαλύτερης ελληνικής εταιρείας παραγωγής και διανομής γύρου, ο επιχειρηματίας που πέτυχε να στήσει εργοστάσια σε Ελλάδα και ΗΠΑ και να πουλάει στον αραβικό κόσμο, δηλώνει έτοιμος για νέο εργοστάσιο επεξεργασίας κρέατος, στη Σαουδική Αραβία αυτή τη φορά, και προβλέπει κύκλο εργασιών για τον όμιλο άνω των 32 εκατ. ευρώ.
Συνέντευξη, φωτογραφία: Θανάσης Αντωνίου
Ο Νίκος Λούστας ξεκίνησε πριν από πολλά χρόνια (1992), από τη Θεσσαλονίκη των εκλεκτών γεύσεων και της μαστοριάς στη μαγειρική, δραστηριοποιούμενος στον κλάδο της επεξεργασίας κρέατος και παρασκευής κρεατοσκευασμάτων και δεν είναι μακριά από την εποχή που θα μπορούμε να ισχυριστούμε, χωρίς να είμαστε υπερβολικοί, ότι «κατέκτησε τον κόσμο».
Ο Μέγας Γύρος, η εταιρεία που ίδρυσε πριν από μια δεκαετία (Γενάρης 2007) και στην οποία είναι σήμερα ένας εκ των βασικών μετόχων, επεκτείνει συνεχώς την παρουσία της σε χώρες που μέχρι πρόσφατα δεν μπορούσε να διανοηθεί ο (επιχειρηματικός) νους. Έχει ήδη κυριαρχήσει στην Ελλάδα, έχει εγκαθιδρυθεί στην απαιτητική αγορά των ΗΠΑ και τώρα, στο στόχαστρό του έχει μπει η αγορά της Μέσης Ανατολής και του αραβικού κόσμου, με τον οποίο έχει ήδη ανοίξει (γευστικές κι εμπορικές) παρτίδες.
Με κύριο προϊόν του το γύρο, την τέχνη παραγωγής του οποίου έχει εξελίξει με εντυπωσιακό τρόπο η ομάδα των συνεργατών του, αλλά και με μια καινοτομική γκάμα προϊόντων, στα οποία περιλαμβάνονται τα περίφημα γεμιστά μπιφτέκια του, ο Νίκος Λούστας είναι έτοιμος να αναμετρηθεί με κάθε ανταγωνιστή του· όπου γης. Αν κι ακούγεται οξύμωρο, δεν τόσο η μεγάλη κερδοφορία που τον ενδιαφέρει, όσο η μετατροπή του ελληνικού γύρου σε παγκόσμια αναγνωρίσιμο προϊόν το οποίο θα μπορέσει να κυριαρχήσει σε όλες τις κουζίνες του κόσμου. Τότε, λέει, θα έχει πετύχει.
To Grill τον επισκέφτηκε στην έδρα της επιχείρησης στη Λεωφόρο ΝΑΤΟ, στον Ασπρόπυργο, εκεί όπου χτυπά η βιομηχανική ‘καρδιά του γύρου’ που γεύονται εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο και είχαμε μαζί του μια μακρά συζήτηση. Μια συζήτηση που, όπως θα διαβάσετε παρακάτω, ξεκίνησε κάπως ‘ανορθόδοξα’.
Νίκος Λούστας Ι Τι τίτλο σκοπεύετε να βάλετε στο θέμα σας;
Grill Ι Δεν ξέρω, θα εξαρτηθεί από το τι θα μας απαντήσετε στις ερωτήσεις. Γιατί όμως με ρωτάτε;
Σήμερα, ένα ρεπορτάζ με για το γύρο, σε ένα επιχειρηματικό περιοδικό σας το δικό σας που το διαβάζουν οι επαγγελματίες της αγοράς, θα έπρεπε να έχει τίτλο «Το σουβλάκι πρέπει να πωλείται στην Ελλάδα 3 ευρώ». Αλλιώς δεν θα υπάρχουμε ούτε εμείς, ούτε εσείς. Αυτό συμβουλεύω όλους τους Έλληνες ψητοπώλες, είτε είναι είτε δεν είναι πελάτες μας. Ήδη εξάγουμε μεγάλο μέρος της παραγωγής μας στο εξωτερικό και τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα θα μας νοιάζουν όλο και λιγότερο στο μέλλον. Το εργοστάσιό μας όμως είναι εδώ, με τους Έλληνες γίναμε μεγάλοι, οι Έλληνες ψητοπώλες ήταν αυτοί που μας ώθησαν σε καινοτόμες ιδέες.
Πως προκύπτει αυτή η τιμή;
Αυτή τη στιγμή το κοστολόγιο στο σουβλάκι είναι 1,60-1,70 ευρώ. Ορισμένοι επαγγελματίες δεν ξέρουν να υπολογίσουν σωστά τη φύρα του γύρου, ειδικά όταν χρησιμοποιούν νωπό προϊόν. Το λέμε εδώ και τρία χρόνια στα σεμινάρια που πραγματοποιούμε για ψητοπώλες στις εγκαταστάσεις μας: δεν μπορεί να πουλιέται ένας καφές τρία ή και τέσσερα ευρώ, μια τυρόπιτα που έχει μυζήθρα ή κάτι σχετικό δύο ευρώ κι ένα σουβλάκι να πωλείται δύο ευρώ. Όλη η Ευρώπη το πουλάει πάνω από 4 ευρώ, στην Αγγλία το πουλάνε 5,5- 6 λίρες και στην Αμερική 8,5 δολάρια. Κι εδώ το πουλάμε 2,20 ευρώ ενώ έχουμε πολύ καλύτερο γύρο απ΄ όλους αυτούς.
Γιατί λοιπόν συμβαίνει αυτό;
Ελάχιστοι γνωρίζουν να κάνουν σωστή κοστολόγηση του προϊόντος. Έτσι τα βρίσκουν κάποιοι, έτσι τα κάνουν, μέσα σε ένα ανταγωνισμό όπου ο ένας προσφέρει 2,20 κι ο άλλος το κατεβάζει στο 2,10 ευρώ.
Μα ο ένας από τους δύο θα αναγκαστεί να κλείσει…
Θα κλείσουν και οι δύο: Αν ο ένας πουλάει 100 σουβλάκια κι ο άλλος με τον ανταγωνισμό της φθηνότερης τιμής του πάρει πχ. τα 20, θα αναγκαστεί να κλείσει διότι ήταν αυτά τα πάνω από τα 80 που του άφηναν κέρδος. Από την άλλη, ο δεύτερος με τα 20 σουβλάκια παραπάνω στη χαμηλή τιμή δεν πρόκειται να δει κερδοφορία. Αυτή είναι η ασθένεια του ελληνικού ψητοπωλείου.
Νίκος Λούστας: Η διαφορά του καλού με το κακό
«Ο ψητοπώλης που βάζει 20 κιλά γύρο τη μέρα, έχει διαφορά ανάμεσα στο άριστο προϊόν και το κακό της τάξης των 3-5 ευρώ. Για τρία έως πέντε ευρώ, πέφτει στην παγίδα να συζητάει με διάφορους προμηθευτές για το φθηνότερο προϊόν και να δίνει κακό προϊόν στους πελάτες του, το οποίο μάλιστα το ‘χάνει’ κατά τη διάρκεια του ψησίματος. Αν δουλέψει με ότι πιο φθηνό υπάρχει, τόσο μεγαλύτερα προβλήματα αντιμετωπίζει, τόσο μεγαλύτερη φύρα έχει…
Μια βιομηχανία όπως ο Μέγας Γύρος ασφαλώς δεν αγοράζει ακριβότερα από τον ‘τελευταίο’ που πουλάει γύρο. Άρα, εφόσον αγοράζουμε τουλάχιστον το ίδιο κι επειδή κοστολογούμε ακριβότερα το προϊόν μας -γιατί είναι πράγματι άριστο- κάποιος άλλος πουλάει φθηνότερα. Πόσο φθηνότερα; Τρία ευρώ. Για τρία ή πέντε ευρώ λοιπόν τη μέρα, για 150 ευρώ το μήνα δηλαδή, ένας ψητοπώλης παίρνει το ‘δεύτερο’ προϊόν κι όχι το ‘πρώτο’».
Αναφερθήκατε σε καινοτομία. Θέλετε να γίνεται πιο συγκεκριμένος;
Είμαστε οι πρώτοι που δημιουργήσαμε καλαμάκι με επωνυμία, κεμπάπ με γιαούρτι, κεμπάπ με τυρί Φιλαδέλφεια σε συνεργασία με την Kraft κι όχι ανώνυμα κι επίσης είμαστε οι πρώτοι που δημιουργήσαμε μπιφτέκι με ελληνική φέτα. Είναι ιδέες που παρουσιάστηκαν μέσα σε μια τετραετία, έκαναν αίσθηση κι απευθύνονται πλέον στην παγκόσμια αγορά.
Κάποιες από αυτές τις ιδέες προϋπήρχαν. Το γεμιστό μπιφτέκι…
Υπήρχε γεμιστό μπιφτέκι με κασέρι, αλλά το να βάλεις στο μπιφτέκι τυρί Φιλαδέλφεια, φέτα ή γιαούρτι, δεν υπήρχε ούτε σαν σκέψη. Είναι προϊόντα που έχουν απήχηση διότι ο κόσμος θέλει νέες γεύσεις στο τραπέζι του. Είμαστε η μόνη εταιρεία στην Ευρώπη που έχει πέντε κατηγορίες γύρου.
Γιατί είναι τόσο σημαντικό αυτό;
Η δυνατότητα μιας εταιρείας να κάνει πέντε διαφορετικά προϊόντα, πέντε διαφορετικές συνταγές, σε μια υποκατηγορία σκευασμάτων, σημαίνει οτι έχει τη δυνατότητα να διαθέτει διαφορετικές γραμμής παραγωγής και αποθηκευτικά συστήματα. Δίνουμε τη δυνατότητα στον επαγγελματία να διαφοροποιηθεί στον ανταγωνισμό, προσφέροντας ένα διαφορετικό προϊόν.
Υπάρχει η εντύπωση ότι η βιομηχανοποίηση του γύρου έχει στερήσει τη διαφορετικότητα.
Δεν συμβαίνει σε μας αυτό: έχουμε γύρο Μακεδονικό, Θεσσαλονίκης, Σπέσιαλ, Σπάλα, Πανσέτα Delicatesen κ.ά. Ταυτόχρονα, είμαστε οι μόνοι που κάνουμε εδώ και τρία χρόνια σεμινάρια γύρου και παρεμφερών προϊόντων. Πάψω από 800 ψητοπώλες έχουν περάσει από τα ‘θρανία’ μας, ενώ έχουν διδάξει κορυφαίοι σεφ. Τα επόμενα δύο χρόνια θα διδάξει ο Δημήτρης Σκαρμούτσος.
Ορισμένοι κύριε Λούστα εκτιμούν ότι η βιομηχανοποίηση του γύρου έχει επιδράσει στη γεύση, ότι έχει ομογενοποιηθεί η γεύση του προϊόντος.
Τι ισχυρίζονται αυτοί οι επαγγελματίες; Ότι ο τρόπος που φτιάχναμε το γύρο πριν από 25 χρόνια, ο χειροποίητος γύρος του τότε, που φτιαχνόταν μέσα στα καταστήματα, με τις τότε υγειονομικές συνθήκες ήταν καλύτερος; Η γευστική διαφορά ακόμα και στα δικά μου προϊόντα, γιατί μην ξεχνάτε ότι κι εγώ ξεκίνησα με 10 καταστήματα στη Θεσσαλονίκη, ήταν από εδώ μέχρι τη Σελήνη. Προχώρησε τόσο πολύ η τεχνολογία, τρυφεροποίησε τόσο καλά το προϊόν, το μαρινάρισε ομοιόμορφα, το παρουσίασε τόσο καλά, που δεν συγκρίνονται οι δύο εποχές. Η μεγάλη καινοτομία όμως ήταν ο φρεσκοκατεψυγμένος γύρος. Σήμερα το προϊόν ακόμα και μετά από 8, 10 ή 12 ώρες στη φωτιά, διατηρείται όπως όταν τοποθετήθηκε για ψήσιμο. Κάτι που δεν υπήρχε στο παρελθόν. Φανταστείτε ένα νωπό κρέας, με μπαχαρικά, να είναι όρθιο επί 10 ώρες στη φωτιά. Βάλτε το καλύτερο κρέας στον κόσμο και σιγοβράστε το για 10 ώρες και θα δούμε τι θα μείνει. Αν το κρέας θα τρώγεται…
Τι απαντάτε λοιπόν;
Σήμερα τα προϊόντα παράγονται με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες υγιεινής, με κρέατα από τους καλύτερους οίκους της Ευρώπης, με τους πιο ελεγχόμενους θεσμικά τρόπους παραγωγής. Είναι δυνατό τα τότε προϊόντα να ήταν καλύτερα; Είναι πολύ σημαντικό να πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις υγιεινής και δεν αναφέρομαι στα HACPP τα οποία δίνονται σωρηδόν και με ‘κλειστά μάτια’, αλλά σοβαρές διαδικασίες, πιστοποιήσεις IFS κ.ά.
Μιλήστε μας λίγο για την εξαγωγική σας δραστηριότητα στις αραβικές χώρες. Εκεί πρέπει να ισχύουν άλλα πράγματα, έτσι δεν είναι;
Οι μουσουλμάνοι θέλουν το κρέας τους να είναι ευλογημένο κατά Halal. Έτσι λοιπόν το κρέας που θα καταναλώσουν πρέπει να πιστοποιηθεί από συγκεκριμένους ευρωπαϊκούς οίκους που είναι αποδεκτοί από τους μουσουλμάνους εισαγωγείς. Εμείς ψωνίζουμε από αυτούς τους οίκους και οι διαδικασίες παραγωγής υπακούνε τα πρότυπα που έχουν τεθεί. Όταν παράγουμε κρέας κατά χαλάλ, γίνεται όλη η διαδικασία της παραγωγής κατά χαλάλ. Έχουμε ξεχωριστό εργοστάσιο που δουλεύει το χοιρινό και το κοτόπουλο, άλλοι εργαζόμενοι στο ένα άλλοι στο άλλο, με διαφορετικά ωράρια κ.λπ.
Δίνετε μεγάλη έμφαση στους χώρους. Είναι τόσο σημαντικοί στη δουλειά σας;
Είναι πολύ σημαντικοί. Δεν μπορείς να παράξεις καλό προϊόν, με σωστές προδιαγραφές, αν δεν έχεις στη διάθεσή σου πολλά τετραγωνικά ώστε να μην προκύψουν διασταυρώσεις κι επιμολύνσεις προϊόντων. Δεν μπορείς να παράγεις γύρο κοτόπουλο, χωρίς το δικό του εργοστάσιο επεξεργασίας. Δεν μπορείς να λειτουργήσεις χωρίς διαφορετικούς ψυκτικούς χώρους: άλλους για νωπά κι άλλους για κατεψυγμένα προϊόντα. Το πρώτο εργοστάσιό μας, αν και καλό ήταν σε ορόφους κι αυτό μας δημιουργούσε προβλήματα· αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Το εργοστάσιο πρέπει να είναι σε επίπεδο χώρο.
Τι γίνεται στις ΗΠΑ; Βλέπετε μεγάλες διαφορές στο εργοστασιακό τμήμα της δουλειάς;
Μεγάλες διαφορές. Εκεί όλα υπόκεινται σε θεσμικό έλεγχο. Εκεί αν δεν κάνεις κάτι σωστά, απλώς κλείνεις. Εδώ μπορείς να επιβιώσεις, ανάλογα τις περιστάσεις. Εκεί κάθε μέρα το εργοστάσιο ξεκινάει τη λειτουργία του μόνο εφόσον λάβει την άδεια από τον αρμόδιο κτηνίατρο της περιοχής που προσέρχεται για έλεγχο. Να φανταστείτε ότι εγώ, αν και ιδιοκτήτης, δεν μπορώ ακόμα και με φόρμα να εισέλθω σε ορισμένα σημεία της παραγωγής. Εδώ σε κάποια εργοστάσια μπαίνει μέσα και ο περαστικός.
Τι σας ενοχλεί στην Ελλάδα;
Να σας δώσω ένα παράδειγμα: έχουμε τη μεγαλύτερη άδεια για 30 τόνους παραγωγής. Ορισμένοι με άδεια για 8 τόνους πραγματοποιούν δυσανάλογο τζίρο. Αυτό σημαίνει ότι περισσότεροι άνθρωποι δουλεύουν στον ίδιο χώρο, παράγεται πολύ περισσότερο προϊόν, επιβαρύνοντας τις εγκαταστάσεις και δημιουργώντας κινδύνους επιμολύνσεων. Πριν ανοίξουμε το εργοστάσιο στις ΗΠΑ, επί έξι μήνες δεχτήκαμε ελέγχους από τοπικό πανεπιστήμιο το οποίο έδωσε τελικά το πράσινο φως για να προσχωρήσει η επένδυση. Εδώ ανοίγει ο καθένας οτι θέλει και παράγει ότι θέλει. Σήμερα χρηματοδοτούμε έρευνα του Γεωπονικού Πανεπιστημίου και το ΤΕΙ Αθηνών, με σκοπό να δούμε τις δυσκολίες παραγωγής του προϊόντος, ελέγχοντας τις επιμολύνσεις από τις ώρες του ψησίματος. Η έρευνα διαρκεί πάνω από έξι μήνες και τα αποτελέσματα αναμένεται να ανακοινωθούν στα τέλη του 2016. Θέλουμε το προϊόν μας να είναι σωστό, υγιές και ασφαλές.
Σε ποιες χώρες γεύονται προϊόντα σας;
Στον Παναμά και το Μεξικό, στις ΗΠΑ και τον Καναδά, στο Ντουμπάι και το Κατάρ, σε όλη την Ευρώπη. Η μεγάλη μας ελπίδα είναι οι ΗΠΑ, μια τεράστια αγορά για την οποία άλλωστε κάναμε και το εργοστάσιο επενδύοντας πολλά χρήματα από ίδια κεφάλαια χωρίς ούτε ένα δολάριο δανεισμό. Καλή αγορά είναι η Αγγλία, χώρα με την ίδια κουλτούρα με τις ΗΠΑ, η οποία κι αυτή εξελίσσεται. Εκείνο όμως για το οποίο ζω είναι η μέρα που θα δω το γύρο να γίνεται ένα παγκόσμιο προϊόν και πιστεύω ότι κάτι τέτοιο θα γίνει αργά ή γρήγορα. Είναι το μοναδικό κρέας που ψήνεται όρθιο, άρα προσελκύει τον καταναλωτή και οπτικά. Απλούστατα, πρέπει εμείς οι Έλληνες αυτό το – ‘εθνικό’ κατά μια έννοια- προϊόν, να το κάνουμε ένα μύθο όπως το ελληνικό γιαούρτι. Κι αυτό μπορεί να γίνει από κάποιους οραματιστές που έχουν την πεποίθηση ότι πρέπει να προχωρήσουν το προϊόν.
Προς τo παρόν όμως δεν φαίνεται να υπάρχουν δυνάμεις που να σας ακολουθούν.
Όπως σε όλα τα πράγματα, υπάρχουν πρωτοπόροι. Υπάρχουν κάποιες προσπάθειες από τους Τούρκους αλλά ο δικός τους γύρος είναι κιμάς· είναι άλλο πράγμα το ντονέρ. Παλαιότερα στη Γερμανία υπήρχαν 5-6 μεγάλα τουρκικά εργοστάσια γύρου ντονέρ. Σήμερα δεν υπάρχει κανένα εξαιτίας της συνεχούς υποβάθμισης του προϊόντος τους και του ανταγωνισμού των τιμών. Είναι αυτό που έχει πάθει η δυστυχισμένη Θεσσαλονίκη.
Μιλήστε μας λίγο για την αγορά της Θεσσαλονίκης.
Δεν υπάρχει εργοστάσιο παραγωγής γύρου, υπάρχουν καταστήματα που οι ιδιοκτήτες τους κερδίζουν ελάχιστα χρήματα –σε σχέση με αυτά που θα έπρεπε- κι αυτό διότι πουλάνε φθηνά το προϊόν και σε πολύ μεγάλη ποσότητα. Στη Θεσσαλονίκη μια πίτα με γύρο έχει μέσα μέχρι και 250 γραμμάρια κρέας όταν στην Αθήνα έχει 100 γρ.. Στη Θεσσαλονίκη λοιπόν πουλάνε το γύρο 3 ευρώ και το food cost ανά τεμάχιο είναι 82%. Η αγορά της έχει μείνει πίσω, οι επαγγελματίες της δουλεύουν μόνο με νωπό γύρο που φτιάχνουν οι ίδιοι ή κάποια μικρά εργαστήρια που τους δίνουν έτοιμο προϊόν. Αυτή η φιλοσοφία είναι λανθασμένη. Για να αλλάξει αυτό, θα το πω με σκληρό τρόπο, η πόλη πρέπει να ‘καταστραφεί’! Πρέπει να σταματήσουν να πουλάνε πίτα με γύρο για ένα εξάμηνο, να φύγει από τον κόσμο η νοοτροπία ότι η πίτα πρέπει να έχει μέσα 250 γρ. κρέας.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για το επόμενο διάστημα;
Η εταιρεία θα λανσάρει σύντομα μερικά νέα προϊόντα σε σχέση με το ελληνικό μπιφτέκι – ένα παρεξηγημένο είδος που δεν είχε μέχρι σήμερα την κατάλληλη θέση στην εστίαση. Θα βγάλουμε ένα μπιφτέκι ‘μαμαδίσιο’, αληθινό, με φρέσκο κρεμμυδάκι, με φρέσκο μαϊντανό και ρίγανη- απλή γεύση αλλά ουσιαστική. Επίσης θα λανσάρουμε ορισμένα μη ανακοινώσιμα προς το παρόν προϊόντα.
Κάντε μας ένα σχόλιο για τη χρηματηστηριακή αγορά.
Ήταν να εισηχθούμε στο ελληνικό χρηματιστήριο το 2014 αλλά εξαιτίας της προκήρυξης των εκλογών το αναβάλαμε. Ίσως να ήταν καλύτερα έτσι· ήμασταν ακόμα μικροί. Θελήσαμε να μπούμε το λονδρέζικο χρηματιστήριο το 2015: ήταν μια σοβαρότερη προσπάθεια, με πολύ μεγαλύτερους επενδυτές που θα κάλυπταν όλη την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου αλλά μας σταμάτησαν τα capital controls. Δεν ανεστάλη όμως η ανάπτυξή μας, μάλιστα σε σχέση με πέρυσι είμαστε 25% πάνω σε τζίρο.
Τι γίνεται στη Μέση Ανατολή;
Έχω αναλάβει βάσει συμβολαίου με την Landmark – μια εταιρεία που πραγματοποιεί 7 δισ. δολάρια τζίρο και δουλεύουμε μαζί εκεί- τη δημιουργία εργοστασίου στη Μέση Ανατολή, εφόσον η επιχείρηση εκεί ξεπεράσει κάποιο συγκεκριμένο αριθμό καταστημάτων. Θα την τηρήσω: το εργοστάσιο θα γίνει στη Σαουδική Αραβία, μια μεγάλη χώρα, με φθηνότερη χρήση γης που παρέχει δυνατότητες ανάπτυξης.
Πως βλέπετε τις εξελίξεις στο χώρο των logistics και την προσπάθεια να καταστεί η Ελλάδα κόμβος για διεθνείς διαμεταφορές;
Όλα αυτά κινούνται σε θετική κατεύθυνση, μάλιστα θα πρέπει να κινηθούμε και πιο γρήγορα. Το ότι η Ελλάδα έφτασε σε αυτό το σημείο, οφείλεται στο γεγονός ότι όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης· ο καθένας στο ποσοστό του. Γι΄ αυτό άλλωστε δεν γίνονται κοινωνικές εξεγέρσεις, γιατί ο καθένας μας ξέρει ότι φταίει κι αυτός. Τους πολιτικούς εμείς τους εκλέξαμε, δεν κλωνοποιήθηκαν. Ας δουλέψουμε λοιπόν όλοι, ας είμαστε νομοταγείς, ας πληρώνουμε τους φόρους μας και θα δείτε ότι οι φόροι θα πέσουν και πολλά θα αλλάξουν στη χώρα μας.
Δημοσιεύτηκε στο 7ο τεύχος του Grill, Σεπτέμβριος 2016. Φωτογραφικό εταιρικό υλικό: Μέγας Γύρος.