Εστίαση: ‘παράπλευρη απώλεια’ στο Μάτι

Μόνοι τους παλεύουν να ορθοποδήσουν οι ‘άλλοι πληγέντες’ της τραγωδίας στο Μάτι Αττικής, οι άνθρωποι δηλαδή που δεν έχασαν κάποιο μέλος της οικογένειάς τους ή τη μοναδική τους κατοικία στις πυρκαγιές, αλλά που είδαν τις επιχειρήσεις τους – ειδικά της  εστίασης- να ‘βυθίζονται’ και την οικονομική καταστροφή να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια τους ή να είναι προ των πυλών.

Ρεπορτάζ & φωτογραφίες: Σωτήρης Σκουλούδης (zougla.gr) & Θανάσης Αντωνίου (Grill)

Οι άνθρωποι αυτοί αναρωτιούνται για ποιο λόγο η κρατική αρωγή – η ελάχιστη δηλαδή οικονομική υποστήριξη που ανακοινώθηκε αλλά ακόμη κι αυτή σε πολλές περιπτώσεις παραμένει στα χαρτιά- δεν περιλαμβάνει, με τον οιονδήποτε τρόπο, και αυτούς.

Οι συγκεκριμένοι αλλά και το σύνολο σχεδόν του επιχειρηματικού κόσμου της πληγείσας περιοχής, ζητούν από την Πολιτεία τη λήψη άμεσων και ολοκληρωμένων μέτρων, πέραν της ανακούφισης και ενίσχυσης των πυρόπληκτων, προκειμένου το Μάτι να μην παραμείνει μια ‘νεκρή ζώνη’, σε όλα τα επίπεδα, και για τις επόμενες χρονιές…

Η σκληρή πραγματικότητα

Ο Παύλος Λάππος είναι συνιδιοκτήτης της καφετέριας ‘Νιάου’ στο Μάτι, το χώρο της οποίας διέθεσε ως άτυπο ‘hotspot’ αλληλεγγύης και βοήθειας αμέσως μετά την καταστροφή. Πολλοί τόνοι από τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης συγκεντρώθηκαν στην καφετέρια, που έπαυσε τη λειτουργία της προκειμένου να εξυπηρετούνται δωρεάν οι πολίτες, ενώ δεκάδες εθελοντές διένειμαν τις προσφορές των συνανθρώπων μας πόρτα-πόρτα σε όσους είχαν ανάγκη.

Το… ‘ευχαριστώ’; Οι ιδιοκτήτες του χώρου, του ζητάνε από τώρα προκαταβολή 3.000 ευρώ για τα μισθώματα του 2019, ενώ ο ίδιος βεβαίως δεν έχει να τα δώσει λόγω της καθίζησης στην κίνηση της περιοχής και, ήδη, ετοιμάζεται να τα παρατήσει και να ασχοληθεί με κάτι άλλο, κάπου μακριά…

Ίδια εικόνα σχηματίσαμε από αυτά που μας είπε η  επιχειρηματίας και αντιδήμαρχος Μαραθώνα Χαρά Βρεττού, συνιδιοκτήτρια της παραπάνω καφετέριας και ιδιοκτήτριας άλλου εστιατορίου, η οποία δεν βλέπει ‘φως’ στον ορίζοντα όσον αφορά στη βιωσιμότητα της περιοχής, αλλά και στον τρόπο της οικονομικής αναγέννησής της…

Μάλιστα, ως μητέρα, θέτει το ερώτημα της καταλληλότητας διαβίωσης στην ευρύτερη περιοχή, δεδομένων των επιβλαβών ρύπων που παραμένουν στην ατμόσφαιρα αλλά και στο νερό.

Ο Μανώλης Διαμαντόπουλος, ιδιοκτήτης του εστιατορίου ‘Θάλασσα’ στην παραλία του Αγίου Ανδρέα, από την πρώτη στιγμή άνοιξε την επιχείρησή του και διέθεσε δωρεάν για τους πυρόπληκτους γείτονές του το εστιατόριο και τις παροχές του.

Έμπειρος άνθρωπος της εστίασης, συνεργάτης ορισμένων εκ των κορυφαίων επιχειρηματικών ομίλων εστίασης (υπήρξε, μεταξύ άλλων, επί 8 χρόνια μετρ στον Όμιλο Αργύρη Παπαργυρόπουλου), ο Μ. Διαμαντόπουλος βλέπει με απόγνωση το επιχειρηματικό του δημιούργημα να καταστρέφεται, όχι από τη φωτιά, αλλά από τα παράπλευρα αποτελέσματά της.

Η ‘Θάλασσα’ ένα από τα γνωστά εστιατόρια της περιοχής, υπήρξε επί δυόμιση δεκαετίες γευστικός προορισμός επωνύμων Αθηναίων αλλά και χώρος διασκέδασης καθώς φιλοξένησε σχήματα ζωντανής μουσικής. «Ανοίξτε παλαιότερα περιοδικά να δείτε πόσοι και ποιοι πέρασαν από αυτό το εστιατόριο. Και σήμερα δεν μπορούμε να επιβιώσουμε. Κάποιοι λίγοι έρχονται τις Κυριακές και κάποιοι φίλοι από μακριά για να ενισχύσουν την κατάσταση».

Ο συνομιλητής μας, ο οποίος έχει δουλέψει στο παρελθόν στις κορυφαίες πίστες της Αθήνας (Βοσκόπουλος, Μαρινέλα κ.ά.) σκοπεύει να δουλέψει το μαγαζί του κανονικά, καθ’ όλη τη διάρκεια της χειμερινής περιόδου, ελπίζοντας ότι η νέα καλοκαιρινή σεζόν θα είναι καλύτερη. «Θα το παλέψω, δεν γίνεται διαφορετικά. Αν η πολιτεία δεν βοηθήσει αλίμονο μας…» μας με έντονο προβληματισμό για τα μελλούμενα.

Οι θεσμικοί είναι μακριά…

Το Grill επικοινώνησε με την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εστιατορικών & Συναφών Επαγγελμάτων (ΠΟΕΣΕ) η οποία πέρα από την επίσκεψη κλιμακίου της στην περιοχή λίγες ημέρες μετά την καταστροφή και τη συνεργασία της με τη Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών, Βιοτεχνών, και Εμπόρων Ελλάδος (ΓΣΕΒΕΕ)  για την παροχή βοήθειας στους πληγέντες, δεν έχει αναπτύξει άλλη δραστηριότητα στην περιοχή που να αφορά τους καταστηματάρχες της εστίασης. Περίεργο είναι πως ούτε και οι πληγέντες επαγγελματίες έχουν απευθυνθεί στην ΠΟΕΣΕ για την αναζήτηση λύσεων.

Παύλος Λάππος: «Το Μάτι έχει μουδιάσει επιχειρηματικά»

«Αντί να μας στηρίξουν, να ορθοποδήσουμε και ν’ ανοίξουμε το μαγαζί μας – από τη στιγμή που δεν δεχτήκαμε καμία βοήθεια από πουθενά- θέλουν να μας πιουν το αίμα. Αντί να μας βοηθήσουν να δώσουμε πνοή και ζωή στο Μάτι, είναι απέναντί μας. Τα 3.000 ευρώ δεν τα χρωστάμε, είναι προκαταβολή για τη νέα σεζόν και μας τα ζητούν επίσημα, με εξώδικο και δικηγόρο. Μας αναγκάζουν να φύγουμε από το μαγαζί. Επιχειρηματικά έχει μουδιάσει το Μάτι και αν δεν βοηθηθούν κάποιες επιχειρήσεις για να ανοίξουν, δεν θα πάρει ζωή η περιοχή, δεν πάρει ‘ανάσα’ το Μάτι ποτέ. Αν δεν ανοίξουν  όμως τα μαγαζιά, πως θα βγαίνει έξω ο κόσμος; Θα είναι μια ερημική πόλη…».

Χαρά Βρεττού: «Ζητάμε ενδιαφέρον»

«Η κατάσταση είναι τραγική. Η καταστροφή συνέβη στο peak της σαιζόν κι εκεί η σαιζόν σταμάτησε για όλους τους επιχειρηματίες, περίπου το 90% στο Μάτι. Δεν άνοιξαν τα μαγαζιά ξανά κι όσα άνοιξαν δεν έχουν την ίδια δουλειά. Όταν μάλιστα λίγο καιρό αργότερα βγήκαν κάποιοι κι ανέφεραν για τον αμίαντο, ότι υπάρχει κίνδυνος… Ανησυχούμε: εκεί που έλεγαν ότι είναι επικίνδυνα εδώ, ξαφνικά, μέσα σε 20 ημέρες όλα έγιναν ‘καλά’ και μπορούμε να ζούμε, να αναπνέουμε, να πίνουμε νερό. Χάνουμε χρήματα από την επιχείρηση- είναι κλειστή αυτή τη στιγμή. Δεν θα πάρει ο άλλος τα παιδιά του να έρθει εδώ. Ζητάμε ενδιαφέρον».

Μαν. Διαμαντόπουλος: «Δεν μπορούν να μας αφήσουν έτσι»

«Αν έρθει ο κόσμος να δει τι συμβαίνει σε αυτή την παραλία θα φρίξει. Δεν πατάει άνθρωπος. Έχουμε καταστραφεί ολοσχερώς οικονομικά. Κάτι πρέπει να κάνουν για μας, δεν μπορούν να μας αφήσουν έτσι. Το μαγαζί μου έχει αφήσει εποχή, όπως όλα τα μαγαζιά εδώ γύρω. Η περιοχή όμως καταστράφηκε. Νιώθουμε λες και είμαστε στο Τσερνόμπιλ. Το μαγαζί αυτό είναι το μόνο βιοποριστικό μου μέσο: έχω αγοράσει το οικόπεδο, το έχτισα μόνος μου.. Να φανταστείτε ότι κοιμάμαι εδώ, σε ένα δωμάτιο 2Χ2. Δεν πάθαμε ζημιά, δεν κάηκε το μαγαζί, αλλά πάθαμε κάτι χειρότερο: ένα εστιατόριο το οποίο είχε 5-7 παρέες κάθε μέρα, έχει 10 μέρες να κάνει σεφτέ. Πρέπει να παρέμβει η πολιτεία διότι όλοι είμαστε τελειωμένοι».