Σούλα Μπόζη: παρουσιάζει βιβλίο της στις 3/6 (Ιανός, 20.30)

«Η πολίτικη κουζίνα των τεσσάρων εποχών» (Εκδόσεις Πατάκη).

Τη Δευτέρα 3 Ιουνίου στις 20:30 οι Εκδόσεις Πατάκη και η Αλυσίδα Πολιτισμού ΙΑΝΟS παρουσιάζουν το βιβλίο της Σούλας Μπόζη, «Η πολίτικη κουζίνα των τεσσάρων εποχών». Ένα βιβλίο που προτείνει, για καθεμιά από τις τέσσερις εποχές του χρόνου, ένα πλήρες πολίτικο μενού ανά εβδομάδα.

 

Θα παρουσιάζουν το βιβλίο και θα συζητήσουν με τη συγγραφέα οι Νανά Δαρειώτη, διευθύντρια του περιοδικού Olive και η Όλγα Μοσχοχορίτου, νομικός-συγγραφέας-θεατρολόγος. Τη συζήτηση θα συντονίσει η Πέπη Τσουκάτου εκδότρια εφημερίδας Ο Πολίτης. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον IANOS Café (Σταδίου 24) και η είσοδος είναι ελεύθερη.

Το βιβλίο

Η Σούλα Μπόζη, ύστερα από µια σύντοµη ανα­δροµή στην ιστορία της ελληνικής διατροφικής παράδοσης, επιστρέφει στην παραµυθένια Πόλη των παιδικών της χρόνων. Ανασυστήνοντας την ατµόσφαιρα µιας ολόκληρης εποχής, θυµάται γεύσεις, συνήθειες, µπαχάρια και µαγειρικές ευωδιές. Και εν τέλει µας προτείνει, για καθεµιά από τις τέσσερις εποχές του χρόνου, ένα πλήρες πολίτικο µενού ανά εβδοµάδα.

 Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Σούλα Μπόζη είναι ερευνήτρια λαογράφος-συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Πόλη, αποφοίτησε από το Ζάππειο Παρθεναγωγείο και τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστηµίου της Κωνσταντινούπολης· σπούδασε θεατρολογία και ενδυµατολογία. Από το 1980 ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Παρέδωσε κύκλους σεµιναρίων για την ιστορία των ελληνικών παραδοσιακών γεύσεων στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστηµίου Αθηνών (2000) και στη σχολή Le Monde (2004). Έχει εργαστεί ως ειδική σύµβουλος σε ντοκιµαντέρ και ταινίες, έχει µεταφράσει βιβλία στα ελληνικά από τα τουρκικά και το αντίστροφο. Είχε µόνιµη στήλη στο ένθετο περιοδικό Gourmet της εφηµερίδας Ελευθεροτυπία. Από το 1993 διευθύνει το Κέντρο Λαογραφικών και Ιστορικών Ερευνών «Βοσπορίς», το οποίο καταγράφει τον υλικό και πνευµατικό βίο των Κωνσταντινουπολιτών και Μικρασιατών. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο.

Από το βιβλίο της Σούλας Μπόζη

“Κάθομαι στο µαρμάρινο πεζούλι του ξεροπήγαδου, στη µέση ενός ξεχασµένου κήπου, στο κάποτε ελληνικότατο Νιχώρι, µε το βλέµµα καρφωµένο στα βαθυγάλανα νερά –η θάλασσα ήσυχη, ελαφρώς κυµατιστή, καράβια, καραβάκια, ψαροκάικα, τάνκερ πάνε κι έρχονται–, κι εγώ σκέφτοµαι πόσο καθοριστική υπήρξε στη ζωή µου η θάλασσα. Η µατιά µου στα «αντικρινά», στην ανατολική όχθη του Βοσπόρου, µε τα φρεσκοβαµµένα αρχοντικά, τα «γιαλιά» (από τον γιαλό), όπως τα ονοµάζουν οι Τούρκοι, παρατεταγµένα κατά µήκος στην παραλία. Τα υψώµατα του Κανδυλί και τους τριγύρω λόφους κάποτε στόλιζαν µάντρες και µποστάνια, τώρα υψώνονται συγκροτήµατα πολυτελών αρχοντικών, καλή ώρα όπως στο σίριαλ «Χίλιες και µια Νύχτες», για να παραµυθιάζονται όσοι δεν γνωρίζουν… Στην Πόλη κάποτε έφτανε να βγεις στο µπαλκόνι του σπιτιού ή να στρίψεις σε κάποια γωνία του δρόµου για να δεις τον Κεράτιο, την Προποντίδα, τα νησιά ή τον Βόσπορο. Πόση νοσταλγία και τρυφερότητα περιέχουν οι εικόνες και οι µνήµες του τόπου όπου γεννήθηκα και κουβαλάω µέσα µου…”.

You might also like