Το Grill στην Σαντορίνη ΙΙ: Εστιατόριο Αλισάχνη
Ζώντας το όνειρο μέσα στο ...όνειρο
Στο Μεγαλοχώρι της Σαντορίνης ξεφεύγεις από την κακογουστιά που απλώνεται σαν ιός στο νησί της Σαντορίνης. Καθώς κατεβαίνεις προς την κεντρική πλατεία, μια τεράστια βουκαμβίλια σπάει το λευκό και σε προκαλεί να περάσεις την πόρτα του εστιατορίου Αλισάχνη.
Ο Αλέξανδρος Ανδριανόπουλος, οινολόγος και πρώην ιδιοκτήτης του Wine O’ Clock και η Νατάσα Νικολέτου, ζωγράφος και γλύπτης, συναντήθηκαν στην Αθήνα και συνεργάστηκαν επιχειρηματικά στην Σαντορίνη, το 2019, για τη δημιουργία του Alisachni Art & Wine Gallery, ενός εστιατορίου που συνδυάζει τη γνώση του Αλέξανδρου για το κρασί, την τέχνη της Νικολέτας και τις γεύσεις που δημιουργεί ο σεφ Λευτέρης Ζαφειρόπουλος, με πορεία που έχει στάσεις στο Sabor στο Λονδίνο και το ΜάνηΜάνη στην Αθήνα.
Σύγχρονη ελληνική κουζίνα
Το σπίτι που φιλοξενεί το εστιατόριο και την κάβα έχει ιστορία 200 ετών, η οποία είναι ορατή κυρίως στο υπόγειο και τον ισόγειο χώρο, ενώ για τις ανάγκες του εστιατορίου έχει γίνει και διαμόρφωση της ταράτσας. Σε όλους τους χώρους υπάρχουν έργα της Νικολέτας, η οποία, όπως μας λέει, θέλει να τα επανατοποθετήσει με θεματικό προσανατολισμό, όπως έχει κάνει και στην ταράτσα, όπου έχουν βρει τη θέση τους οι “Κολυμβητές”.
Το πατητήρι του σπιτιού, το οποίο είναι υπόσκαφο, είναι το βασίλειο του Αλέξανδρου, αφού εκεί είναι φυλαγμένες, σε φυσικές συνθήκες, οι φιάλες του κρασιού. Ο σαντορινιός αμπελώνας έχει σημαντικό ρόλο στην κάβα, αλλά δεν είναι ο μόνος εκπρόσωπος του ελληνικού κρασιού. Δεν θα μπορούσε, άλλωστε, να υποστηρίξει τη λίστα με περισσότερες από 200 ετικέτες, μεταξύ των οποίων και δεκάδες παλαιωμένων κρασιών.

Στο ισόγειο και σε έναν χώρο που χρειάζεται ευκινησία για να δουλέψεις, ο Λευτέρης με τους βοηθούς του ετοιμάζουν τις μελιτζάνες που θα γίνουν, στην συνέχεια, κομμάτι ενός μουσακά που, όπως μας λέει ο ίδιος, θέλει κυρίως να είναι νόστιμος. «Μου αρέσει να δίνω περισσότερη παρουσία σε υλικά, όπως αλάτι και όξινα υλικά, που θα κάνουν τη γεύση του φαγητού πιο έντονη και έτσι το φαγητό θα τονίζει τη νοστιμιά του» μας λέει.
Το μενού είναι εξ ολοκλήρου βασισμένο στην σύγχρονη ελληνική κουζίνα, περιλαμβάνοντας παστίτσιο, μουσακά και γεμιστά με παρεμβάσεις σε υλικά, χωρίς, όμως, να αλλοιώνεται το παραδοσιακό αποτέλεσμα στην γεύση.

Ανθρώπινο δυναμικό
Οι προμήθειες των υλικών γίνονται κυρίως από την Αθήνα, αλλά, όπως μας λέει ο Αλέξανδρος, αυτό δεν είναι πρόβλημα, διότι οι προμηθευτές είναι πολύ γρήγοροι όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν την Σαντορίνη. Λογικό θα λέγαμε, καθώς οι τιμές που διαθέτουν τα προϊόντα τους είναι αυξημένες σε σχέση με άλλα νησιά της Ελλάδας, που δεν έχουν τη δυνατότητα να χρεώσουν ανάλογα πιάτα στην ίδια τιμή.
Όσον αφορά το πρόβλημα εύρεσης προσωπικού, το οποίο φέτος ταλαιπωρεί όλον τον τουριστικό κλάδο, η Νατάσα λέει ότι «χρειάζονται και κάποιες θυσίες για την επίλυσή του». Ο εργαζόμενος πρέπει να έχει τον δικό του χώρο για να ξεκουράζεται μετά από ώρες εντατικής εργασίας και για να είναι αυτό εφικτό, «ο εργοδότης χρειάζεται να δαπανήσει περισσότερα, ακόμα και πληρώνοντας ενοίκια για ένα έτος, ώστε να βρει την κατάλληλη κατοικία».
Ωστόσο, το πρόβλημα του χώρου δεν είναι το μόνο που βλέπουν ο Αλέξανδρος και η Νατάσα. Η υπερβολή στον τουρισμό του νησιού προκαλεί μεγάλο πρόβλημα και στους ίδιους τους κατοίκους, αλλά και στους ανθρώπους που δεν έρχονται μόνο για να φωτογραφηθούν με το ηλιοβασίλεμα.
Την ώρα που είχαμε τη συζήτηση, μια Ινδή δυσανασχετώντας, προσπαθούσε να ανοίξει την πόρτα της λιμουζίνας που την είχε κατεβάσει στα στενοσόκακα του Μεγαλοχωρίου, για να μην περπατήσει τα πέντε λεπτά από το δημόσιο πάρκινγκ. Μπορεί η κάστα της να μην επέτρεπε το περπάτημα, αλλά και ο τοίχος φάνηκε να είναι ανένδοτος.
