Gyro World: ο κόσμος του γύρου στη Νέα Υόρκη είναι …ελληνικός

Με το αφοπλιστικό χαμόγελο των 22 χρόνων του και με την αυτοπεποίθηση που του δίνει η παρουσία του στο Μεγάλο Μήλο, ο Κωνσταντίνος Πετρίδης των ψητοπωλείων Gyro World μας περιγράφει την αγορά της αμερικανικής μεγαλούπολης και καλεί τους συμπατριώτες του να διαφυλάξουν ως κόρη οφθαλμού την ελληνική διατροφική παράδοση.

Συνέντευξη- φωτογραφίες: Θανάσης Αντωνίου

 

Αγχωμένος για τα ελληνικά του (τα οποία είναι πάντως εξαιρετικά σε σχέση με αυτά που μιλάνε άλλα Ελληνόπουλα δεύτερης γενιάς στις ΗΠΑ) και ευτυχής που βρισκόταν στην Ελλάδα και μάλιστα μεταξύ συναδέλφων του ψητοπωλών κι εστιατόρων, ο Κωνσταντίνος Πετρίδης ήταν ένας από τους καλεσμένους της εταιρείας Μέγας Γύρος στο πλαίσιο του ‘1^ου Επιστημονικού Συνεδρίου Διαχείρισης Γύρου’, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις αρχές του 2017 στην Αθήνα. Τα  καταστήματα  Gyro World, τυπικά καταστήματα κρεατοφαγίας, είναι πελάτες της ελληνικής εταιρείας επεξεργασίας και τυποποίησης η οποία διαθέτει εργοστάσιο και ισχυρό πελατολόγιο στις ΗΠΑ.

Έλληνες στη Νέα Υόρκη

Στο περιθώριο του συνεδρίου, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί του για μια σειρά ζητήματα που απασχολούν τους επαγγελματίες στη Νέα Υόρκη και να διαπιστώσουμε τη δύναμη που ο ελληνικός γύρος στο τραπέζι των σύγχρονων Αμερικανών. Κάτι που γνωρίζει εδώ και πολλά χρόνια η εστιατορική οικογένεια Πετρίδη, δεύτερη γενιά της οποίας αποτελεί ο νεαρός που είχαμε απέναντί μας ως συνομιλητή.

Ο Κωνσταντίνος Πετρίδης έχει γεννηθεί κι έχει μεγαλώσει στο Flushing, μια γειτονιά του Κουίνς στη Νέα Υόρκη. Το πρώτο κατάστημα Gyro World άνοιξε εκεί το 2005 από τον πατέρα του Δημήτρη (48 ετών σήμερα) ο οποίος δημιούργησε ένα κλασικό γυράδικο, δίπλα στη φημισμένη εκκλησία του Αγίου Νικολάου, γνωστή σε όλους του Έλληνες της Νέας Υόρκης. Αξίζει να σημειώσουμε ότι ο πατέρας Πετρίδης είχε επί μια δεκαετία υπαίθριο πάγκο με σουβλάκια στο Μανχάταν, απέναντι από το κτίριο των Ηνωμένων Εθνών, ένα διάσημο τοπόσημο της Νέας Υόρκης.

Το κατάστημα στο Flushing πήγε απρόσμενα καλά (ξεκίνησε με 50 καθίσματα και γρήγορα έφτασε τα 100), με αποτέλεσμα η οικογένεια να πάρει την απόφαση για επέκταση με τη δημιουργία ενός δεύτερου ψητοπωλείου, αυτή τη φορά στην οδό Fresh Pond, στο Ridgewood, δίπλα στο Μπρούκλιν, άλλη μια κλασική γειτονιά της Νέας Υόρκης. Πρόκειται για μια περιοχή που γνωρίζει εντυπωσιακή ανάπτυξη, ενώ όπως μας ενημερώνει ο Κωνσταντίνος Πετριδης τα ενοίκια εκεί έχουν αυξηθεί κατά 50% τα τελευταία πέντε χρόνια.

 

Ο Κων/νος Πετρίδης είχε στόχο από μικρός να σπουδάσει marketing & finance ενώ ο αδελφός του ο Θανάσης, ήθελε να σπουδάσει δικηγόρος. Η ζωή όμως είχε άλλες προτεραιότητες: τα δύο αδέλφια μετά από αρκετή σκέψη αποφάσισαν να μην συνεχίσουν τις σπουδές τους αλλά να ενταχθούν αμέσως στην οικογενειακή επιχείρηση.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια τα δύο αδέλφια έχουν αναλάβει πλήρως τα ηνία της επιχείρησης και μάλιστα, ενώ εξακολουθούν να έχουν από κοινού την ευθύνη της διαχείρισης των καταστημάτων, έχουν -κατά κάποιο τρόπο- μοιράσει τις αρμοδιότητες. Αν και στην αρχή ο καθένας τους είχε αναλάβει από ένα κατάστημα, κατέληξαν στην απόφαση ότι είναι προτιμότερη η από κοινού επιμέλεια των καταστημάτων αλλά με διακριτούς για τον καθένα ρόλους.

Έτσι, ο  Θανάσης έχει αναλάβει το marketing ενώ ο Κωνσταντίνος έχει αναλάβει την κουζίνα συνταγές, παρουσίαση πιάτων κ.λπ.. Τα δύο αδέλφια έχουν επιλέξει να αναπτύσσονται με ένα δικό τους τρόπο κι έτσι, αυτό το διάστημα, στις προτεραιότητές τους είναι η  δημιουργία ενός ακόμη καταστήματος στην έντονα ελληνική περιοχή  Αστόρια. «Προσπαθούμε να πάμε λίγο πιο μακριά και η Αστόρια  είναι μια περιοχή που πρέπει να πάμε!» μας λέει εμφατικά ο Κωνσταντίνος Πετρίδης.

Γύρος και Νέα Υόρκη

Ποια είναι όμως η θέση του γύρου μέσα στο διατροφικό πλέγμα της Νέας Υόρκης το οποίο είναι πολύμορφο, γευστικότατο κι άκρως ανταγωνιστικό; Ο Κ. Πετρίδης δεν διστάζει διόλου για να απαντήσει: «Πιστεύω ότι ο γύρος θα γίνει κάποια στιγμή μια παγκόσμια τροφή. Το βλέπω μάλιστα να γίνεται  διότι ανοίγουν καταστήματα παντού στη Νέα Υόρκη και μάλιστα από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα και τον ελληνισμό. Ακόμα και οι …Μεξικάνοι επαγγελματίες με το al pastor, ένα είδος πικάντικου, καυτερού γύρου, επιχειρούν να μπουν στην αγορά. Το ίδιο και οι Εβραίοι με το shawarma».

Τι είναι όμως αυτό που διακρίνει τους ‘εθνικούς’ ανταγωνιστές στη μεγαλούπολη των ΗΠΑ; «Νομίζω ότι είναι η κουλτούρα που κουβαλά κάθε παράδοση» μας εξηγεί ο νεαρός ψητοπώλης της Νέας Υόρκης που προβληματίζεται αλλά δεν ανησυχεί από την είσοδο άλλων εθνικοτήτων στην αγορά του γύρου (ή ‘τύπου γύρου’ για την ακρίβεια).

«Η κουλτούρα είναι αυτή που διαφοροποιεί το ένα προϊόν από τα άλλα κι εμείς οι Έλληνες, είμαστε πολύ διακριτοί και ιδιαίτεροι στη Νέα Υόρκη. Όταν κάποιοι θέλουν να φάνε γύρο θα πάνε σε ελληνικό κατάστημα, αντίθετα το shawarma έχει παραμείνει περισσότερο ένα είδος street food. Από την άλλη, εμείς στο Gyro World έχουμε πλέον …ξεφύγει από αυτό που μέχρι πρόσφατα λέγαμε ψητοπωλείο. Είμαστε περισσότερο ένα casual dining εστιατόριο· δεν είμαστε ένα κλασικό ‘γυράδικο’».

 

Η διαφορά στη γεύση

Περιγράφοντας τη δική του διακριτή ταυτότητα μέσα στο χωνευτήρι της Νέας Υόρκης, ο Κωνσταντίνος Πετρίδης περιγράφει την ιδιαιτερότητα του επαγγέλματος υπό τις τρέχουσες συνθήκες. «Έχουμε ανέβει ένα παραπάνω επίπεδο στο φαγητό κυρίως μέσω της ποιότητας των κρεάτων που χρησιμοποιούμε» μας λέει κι εξηγεί: «Μια κοπέλα που έχει ψητοπωλείο μου έλεγε τις προάλλες οτι οι πελάτες της, ζητούν να πάρουν την πίτα ανοιχτή κι αυτή δεν τους το κάνει. Εμείς το κάνουμε, δεν έχουμε πρόβλημα, χρεώνουμε όμως δύο δολάρια γι’ αυτό! Θα βάλουμε και λίγες παραπάνω πατατούλες, λίγο ρυζάκι έξτρα, θα δώσουμε κάτι παραπάνω. Ο πελάτης θα σε ‘καταλάβει’ και θα σε προτιμήσει, αν πιστέψεις σε αυτό που κάνεις» μας λέει χαμογελώντας.

Το gyro sandwich, το δικό μας πιτόγυρο, πωλείται στο κατάστημα του Κ. Πετρίδη 9,15 δολάρια, μια τιμή η οποία ίσως θεωρείται υψηλή ακόμα και για τα αμερικανικά δεδομένα. Είναι όμως έτσι; «Με 10 δολάρια μπορείς να πας στα Mc Donald’s και να ταΐσεις πέντε άτομα. Τι θέλουμε να φάμε όμως; Το ‘πλαστικό’ φαγητό μιας αλυσίδας ή κάτι ποιοτικό; Ο κόσμος γνωρίζει τη διαφορά γιατί πετύχαμε να τον κάνουμε να την καταλάβει» υποστηρίζει. Όπως μας εξομολογήθηκε ο Κ. Πετρίδης, οι πρώτες ύλες είναι πολύ σημαντική υπόθεση, ο ίδιος θυμάται μάλιστα πως όταν  ο πατέρας του έβαλε φρέσκια πατάτα και χοιρινό γύρο στο κατάστημά του πριν από πολλά χρόνια, ήταν κάτι που φάνηκε περίεργο στους Νεοϋορκέζους συναδέλφους του.

Εθνική ταυτότητα γύρου!

Κλείνουμε τη συζήτησή μας με το θέμα της ‘ταυτότητας’, εθνικής ή άλλης, και το κατά πόσο η ‘ελληνικότητα’ παίζει στις μέρες μας ρόλο στα διατροφικά πράγματα των ΗΠΑ και την εστιατορική αγορά των αμερικανικών μεγαλουπόλεων. «Μεγαλώσαμε με τις ελληνικές παρελάσεις στο Μανχάταν, κάποια χρονιά μάλιστα φόρεσα και τη στολή του τσολιά. Οι γονείς μας, μας μεγάλωσαν με ελληνική υπερηφάνεια, άρα η ‘ελληνικότητα’ είναι κομμάτι και της εικόνας του μαγαζιού» παρατηρεί ο Κ. Πετρίδης.

 

Συμπληρώνει με το γνωστό πάθος που χαρακτηρίζει τους απόδημους: «Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι το ελληνικό φαγητό έχει ανέβει σε …άλλο επίπεδο. Βλέπεις κλασικά αμερικανικά φαστ φουντ, όπως το Arby’s, το Subway κ.ά. να βάζουν στο μενού τους ‘Greek salad’ και ‘Greek gyros’ και …τρελαίνεσαι. Λες μέσα σου, που το βρήκαν αυτό και το έβαλαν στο μενού τους; Και μάλιστα το διαφημίζουν σαν Greek Authentic Gyros! Εμείς που είμαστε Έλληνες, που το έχουμε στο …αίμα μας, πρέπει να το βγάλουμε προς τα έξω σωστά».

Ο νεαρός Κ.  Πετρίδης με δύο καταστήματα στη μεγαλούπολη της Νέας Υόρκης κι ένα τρίτο στα σκαριά, είναι αισιόδοξος ότι θα ζήσει κι αυτός το ‘αμερικανικό όνειρο’ και μάλιστα υπό συνθήκες πολύ πιο εύκολες από εκείνες του πατέρα του, ο οποίος πριν γίνει επαγγελματίας της εστίασης είχε δουλέψει στις κατασκευές, σε ταξί κ.ά.

Ωστόσο είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να υπερασπιστεί την ελληνική κληρονομιά και στο φαγητό, απέναντι στους μεγάλους -πολυεθνικούς ή όχι- παίκτες που προσπαθούν να αξιοποιήσουν τη δύναμη του ελληνικού φαγητού. «Αυτοί έχουν την υποστήριξη, έχουν κεφάλαια, έχουν το marketing. Αν μπουν  στην αγορά και μας πάρουν τον γύρο, εμείς τι θα κάνουμε μετά;» αναρωτιέται. Δικαίως νομίζουμε…

 

Γύρος ή κεμπάμπ; Έλληνες ή …άλλοι;

«Δυστυχώς στην εστιατορική αγορά της Νέας Υόρκης κάνουμε κάτι λάθος: όλοι θεωρούσαν ότι το κεμπάπ είναι κάτι το ελληνικό· αναφέρομαι στο γύρο από μοσχάρι και αρνί. Εγώ πάντως και παιδί που ερχόμουν στην Ελλάδα διακοπές, τέτοιο πράγμα δεν έβλεπα στα ψητοπωλεία. Βλέπαμε, αντίθετα, γύρο  χοιρινό και κοτόπουλο. Το λάθος λοιπόν που γίνεται στη Νέα Υόρκη κι αλλού είναι ότι ο κόσμος έχει πιστέψει ότι ο αυθεντικός ελληνικός γύρος παρασκευάζεται από αρνί και μοσχάρι κι αυτό είναι λάθος! Το οποίο ευτυχώς αποκαθίσταται τα τελευταία χρόνια, μέσα από το χοιρινό γύρο, τη φρέσκια πατάτα, ντομάτα κλπ. Ο πατέρας μου ήταν ένας από τους πρώτους που το έκανε αυτό, ανοίγοντας τις πόρτες του μαγαζιού του…».

Δημοσιεύτηκε στο 9ο τεύχος του Grill, Απρίλιος 2017.