Ο Άρης ‘Bullseye’ Κάρεϋ (Ξανα)Πήρε Τ΄ Όπλο Του [2]

Το δεύτερο μέρος της συνέντευξης που παραχώρησε ο επιχειρηματίας Άρης Κάρεϋ των εστιατορίων Bullseye στο περιοδικό Grill Magazine και την οποία αναδημοσιεύουμε στο www.grillmagazine.gr.

 

Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξής του ο Α. Κάρεϋ αναφέρεται στα ‘μυστικά’ της δουλειάς του, παρουσιάζει κάποια από τα επιχειρηματικά σχέδιά του, εξηγεί γιατί το delivery έχει τόσο ενδιαφέρον διεθνώς και σχολιάζει με δηκτικό τρόπο την πολιτική των κυβερνήσεων όσο αναφορά την επιχειρηματικότητα και την πολυπόθητη …ανάπτυξη.

---

Τα μυστικά της δουλειάς

«Δυστυχώς η ελληνική παραγωγή κρέατος δεν έχει σταθερή ποιότητα. Μπορείς πράγματι να βρεις απίστευτο κρέας π.χ. από την Πίνδο, αλλά δεν έχεις σταθερή ποιότητα και, κατά την άποψή μου, δεν υπάρχει χειρότερο από το να τρως τη μια μέρα καλά σε ένα εστιατόριο και την επομένη το φαγητό να μην τρώγεται. Ακόμα κι αν η ποιότητα δεν είναι στο 10 αλλά στο 7, είναι σημαντικό η ποιότητα να παραμένει σταθερή. Αναλογιστείτε τα Mac Donald’s: όπου και να πας στον κόσμο ξέρεις ότι αυτό που θα φας θα είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.

Από την άλλη πλευρά, δεν μπορείς να αναπτυχθείς στο χώρο αν δεν διαθέτεις πολλά καταστήματα, στα οποία, για να επανέλθουμε σε αυτό που έλεγα προηγουμένως, πρέπει να υπάρχει μεγάλη σταθερότητα στην ποιότητα των παρεχόμενων προϊόντων και υπηρεσιών. Η σταθερότητα είναι πολύ σημαντικό στοιχείο της Bullseye αλλά βάζουμε στόχο πολύ υψηλό στην ποιότητα  και έτσι πιστεύουμε ότι έχουμε πετύχει ένα προϊόν που το ονομάζουμε fast premium στο οποίο θέλουμε να επικεντρωθούμε.

Ακόμα και στις ‘νεκρές ώρες’ ενός σύγχρονου μπεργκεράδικου, πρέπει να υπάρχει κάποιος άνθρωπος μονίμως πάνω από τη σχάρα και κάποιος άλλος στην προετοιμασία- σε μας αυτά όλα μπορούν να γίνουν με ένα άτομο. Στη μας, επειδή όλα είναι πλήρως χρονομετρημένα, οι διάφορες εργασίες στο κατάστημα  μπορούν να γίνουν με λιγότερα άτομα.

Έχουμε υπολογίσει ότι μπορούμε να γλιτώσουμε 1,5 -2 ανθρωποημέρες την ημέρα για ένα κατάστημα που δουλεύει στα χαμηλά επίπεδα πωλήσεων. Στα δύο ιδιόκτητα καταστήματά μας και στην ομάδα που υποστηρίζει το franchise απασχολούμε γύρω στα 28 άτομα».

 

Επιχειρηματικά σχέδια

«Ετοιμάσαμε το νέο κατάστημά μας στην Αγία Παρασκευή και την Κατεχάκη ενώ σύντομα θα έχουμε καταστήματα και σε άλλες περιοχές. Οι εδώ εγκαταστάσεις θα μας επιτρέψουν να εξυπηρετήσουμε 20-25 καταστήματα. Συζητάμε επίσης για διάφορες πόλεις στην επαρχία και νησιά αλλά δεν έχουμε κλείσει συμφωνία μέχρι στιγμής. Δεν είναι όλα τα καταστήματά μας delivery γιατί ο κόσμος κάποτε επιθυμεί να κάτσει. 

Η επόμενη κίνησή μας σαν εταιρεία θα είναι στην Κύπρο με τουλάχιστον δύο καταστήματα εντός 2018. Ταυτόχρονα κάνουμε κινήσεις για επέκταση στο εξωτερικό διότι αυτό το μπέργκερ κι αυτή η διαδικασία έχουν κατακτήσει ένα επίπεδο ποιότητας το οποίο είναι υψηλό.

Θα αλλάξουμε και το brand μας σε Bullseye Fast Premium Burgers. Γιατί αυτό; Διότι όταν θέλεις να φας κάτι γρήγορο, συνήθως τρως κάτι όχι καλό ενώ όταν θέλεις να φας κάτι καλό πρέπει να περιμένεις ώρα. Εμείς θέλουμε να κατακτήσουμε την κατηγορία fast premium διότι είμαστε οι μόνοι που έχουμε την τεχνογνωσία για να το κάνουμε».

 

Έρχεται η …ανάπτυξη

«Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει η πολιτεία τον επιχειρηματία είναι άθλιος. Δεν αναφέρομαι μόνο στη φορολογία, τον ΦΠΑ και τις εργοδοτικές εισφορές. Για να ξεκινήσουμε την υπόθεση Bullseye χρειάστηκε να βάλουν χρήματα κάποιοι ξένοι επιχειρηματίες οι οποίοι πείστηκαν για τη δυνατότητα του εγχειρήματος.

Έπρεπε να δημιουργηθεί μια εταιρεία μετόχων στην οποία οι επιχειρηματίες θα είχαν μερίδια. Χρειάστηκαν 20 ημέρες για να ανοίξουμε μια ΙΚΕ, άλλες 20 ημέρες να ανοίξουμε ένα λογαριασμό. Οι μέτοχοι περίμεναν 40 ημέρες να βάλουν τα χρήματα τους. Ξέρετε, η θέση αυτών των ανθρώπων είναι πολύ λεπτή: το να περιμένουν τόσο χρόνο για να βάλουν τα χρήματά τους, την ώρα που η επικαιρότητα κατακλύζεται από  αρνητικές ειδήσεις για την οικονομία κ.λπ. είναι  επίφοβο. Για να το πω πολύ απλά, κινδυνεύεις να χάσεις αυτούς τους επενδυτές.

Για να προσελκύσω τους επενδυτές χρειάστηκε να συντάξω ένα business plan το οποίο να αντικατοπτρίζει τη νέα πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα. Το σχέδιο στηρίχθηκε στη διαπίστωση ότι η ανάπτυξη μπορεί να προέλθει χωρίς να χρειαστούν μεγάλες επενδύσεις σε ανθρώπινο δυναμικό.

Παράλληλα έχει σχεδιαστεί κατά τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να λαμβάνει υπόψη όλα τα κόστη και να προσπαθεί να τα μειώσει: π.χ. υπάρχει μελέτη για τη μείωση της κατανάλωσης του ηλεκτρικού ρεύματος. Ο στόχος είναι όλα τα λειτουργικά κόστη ενός μέσου καταστήματος –ενοίκιο, κοινόχρηστα, νερό, ρεύμα/ γκάζι-  να είναι κάτω από 2.500 ευρώ το μήνα.

Αν το κατάστημα αυτό κάνει μηνιαίο τζίρο της τάξης των 20.000-25.000 ευρώ, θα μπορεί να εξασφαλίζει την επιβίωσή του. Την ίδια στιγμή, το delivery μας επιτρέπει να εγκαταστήσουμε το κατάστημα σε δρόμους χωρίς μεγάλη εμπορική αξία, ακόμα και σε ένα στενάκι, σε περιοχές με χαμηλά ενοίκια κι από εκεί να εξυπηρετούμε περιοχές πιο ακριβές: αυτό κάναμε στο κατάστημα της Νέας Ερυθραίας που εξυπηρετεί Κηφισιά, Κεφαλάρι, Πολιτεία κ.ά.

Θα μας πάρει περισσότερο χρόνο για να γίνουμε γνωστοί, αλλά θα κερδίσουμε από τα ενοίκια, και μιας και έχουμε αισθητά καλύτερο προϊόν, θα κερδίσουμε τελικά τους πελάτες. Η μάχη δίνεται πλέον στο κόστος και τη διάρκεια».

 

Delivery τραβάει …επενδυτές

«Ένας από τους λόγους που οι διεθνείς επενδυτές αποφάσισαν να τοποθετήσουν τα χρήματά τους σε αυτή την επένδυση, ήταν πράγματι η ισχυρή delivery κουλτούρα που έχει η Ελλάδα. Η αλήθεια είναι ότι το delivery αυξάνεται σε όλες τις χώρες, είναι ένα παγκόσμιο trend.

Ο λόγος είναι ότι αυτή τη στιγμή μεγαλώνει μια νέα γενιά καταναλωτών οι οποίοι- μένουν πολλές ώρες στα σπίτια τους- δεν βγαίνει έξω ο κόσμος για φαγητό. Η δική μου γενιά ήταν έξω απ’ το σπίτι συνεχώς. Αυτό δεν ισχύει πλέον: τα παιδιά δεν βγαίνουν έξω και δεν είναι θέμα οικονομικό καθώς σε άλλα πράγματα τους αρέσει να ξοδεύουν.

Στις ΗΠΑ υπάρχουν κι άλλα προβλήματα: αν σε πιάσουν να οδηγείς μεθυσμένος σου παίρνουν το δίπλωμα και πληρώνεις τεράστιο πρόστιμο- έτσι τα παιδιά μένουν μέσα. Αν νομιμοποιηθεί και η μαριχουάνα δεν θα βγαίνει κανείς έξω στην Καλιφόρνια! Σε εστιατόρια και μπαρ συναντάς μόνο ανθρώπους πάνω από  35 ετών. Που είναι οι 25άρηδες; Είναι σπίτι τους και τρώνε μπέργκερ…».

Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη, θα ήθελα κύριε Κάρεϋ να μας πείτε δυο λόγια για την Αθήνα, στην οποία ‘επιστρέψατε’ για να ξεκινήσετε επιχειρηματικά.

Η Αθήνα έχει αρχίσει να αποκτά ορισμένα από τα χαρακτηριστικά των μεγάλων μητροπόλεων κι ένα από αυτά είναι ότι υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων, οι foodies, που παρακολουθούν τις εστιατορικές εξελίξεις, ενδιαφέρονται για τις νέες τάσεις. Είναι ένας μικρός πληθυσμός ανθρώπων που ‘περιμένουν’ το καινούργιο.

Πηγαίνουν μια φορά σε ένα καινούργιο εστιατόριο, πάνε μια δεύτερη με την παρέα τους, μέχρι να πάνε τρίτη φορά, έχει προκύψει μια νέα τάση που πρέπει να εξερευνήσουν- έτσι πάνε στο επόμενο ‘καινούργιο’ μαγαζί. Στη Γλυφάδα, υπάρχουν άνθρωποι που πάνε σε κάθε καινούργιο μαγαζί.

Για να μπορέσει μια επιχείρηση εστίασης να σταθεί – γιατί κάθε επιχειρηματίας θέλει να μείνει στην αγορά για τουλάχιστον μια 15ετία- θα πρέπει να προσελκύσει τους …καλούς πελάτες που ξέρουν τι θέλουν και να γίνει ένα μέρος της καθημερινότητας τους.

Όλοι έχουμε κάποια καταστήματα, ένα ίσως για κάθε είδος φαγητού – μια πιτσαρία, ένα ψητοπωλείο, ένα μπεργκεράδικο, ένα για μαγειρευτά-  στα οποία πηγαίνουμε τακτικά, μια ή δύο φορές το μήνα στο καθένα.

Αν καταφέρει κάποιος επιχειρηματίας να γίνει αυτό ακριβώς το πράγμα για πολύ κόσμο, δηλαδή το κατάστημα που επισκέπτονται τακτικά, τότε έχει πετύχει. Αυτό θέλουμε να γίνουμε εμείς.

Πρέπει οι γεύσεις να είναι καλές άλλα όχι περίπλοκες- δεν μπορείς να φας πάπια Πεκίνου με αρωματισμένο ρύζι κάθε φορά που  βγαίνεις με το φίλο ή πας να δεις μπάλα. Αλλά η τυρόπιτα είναι καθημερινή…